KU NA ÇON AXHENDA E INDETITETIT GJINOR (SHPREHJE GJINORE)

October 1, 2025 at 10:52 am, No comments

Nga Katekisti: Miron Çako

Siç e dimë qeveria kërkon të votojë në parlament një projektligj për barazinë gjinore, ku përveç gjinisë mashkull femër, ashtu siç është në ligjin aktual të kodit civil mbi barazinë gjinore, Nr. 9970, datë 24.07.2008,”, të vendoset edhe një gjini asnjanëse ose gjithëpërfshirëse ashtu siç dëshiron dhe ndjehet individi edhe pse natyralisht është i përcaktuar për gjininë sipas seksualitetit mashkull - femër përkatës që nga lindja .

Ky projekt ligj po kundërshtohet nga opinioni publik, grupime, organizata “konservatore” që pranojnë natyralisht vetëm dy gjini mashkull edhe femër, por edhe komunitetet fetare në vend, që në unison e kanë kundërshtuar këtë projektligj, sepse është kundra krijimit të Krijuesit, që sipas feve monoteiste njeriu është i krijuar seksualisht në mashkull edhe femër dhe automatikisht i ndarë në dy gjini mashkullore edhe femërore dhe duke u shprehur në një deklaratë të përbashkët për shyp na thuhet ndër të tjera se: “Ne, si komunitete fetare, theksojmë rëndësinë e familjes tradicionale të bazuar mbi dy gjinitë biologjike: burrë dhe grua. Për këtë arsye, kërkojmë saktësimin e përkufizimit të termit “Gjini” në projektligj, duke e lidhur qartë me gjininë e përcaktuar në lindje – burrë, grua, vajzë, djalë – në përputhje me parimet e barazisë dhe mosdiskriminimit.” (Këshillit Ndërfetar të Shqipërisë më 23 shtator 2025).

Ky projektligj po mbrohet sot nga grupime liberale ose LGBTI, të cilët nuk pranojnë natyralitetin seksual mashkull edhe femër po ashtu edhe gjinië respektive mashkull edhe femër dhe kërkojnë të pranohet ligjërisht që indetitetin gjinor nuk e përcakton, as Krijuesi, as natyra nga ku ata kanë ardhur, as mjekësia, por dëshira e individit.

Janë ata që kërkojnë që në projektligjin e ri, indetitetit gjinor binar mashkull femër, burrë, grua, djalë, vajzë të zgjerohet si koncept edhe të tjera gjini të pa papërcaktuara.

Sot në vende ku ky ligj është votuar që lejon gjini te tjera alternative, numri i deklarime gjinore sipas ndjeshmërisë edhe dëshirës ka shkuar deri 72 që varjojnë nga ajo në dy gjini njëkohësisht, multi gjini, të përziera, pa gjini, ose si ndihet sipas mjedisit, nga estetika, sipas humorit, emocionit, sipas perjudhave, fluide, ankthit, sipas miqve të personit, gjini hapsinore, autizmi, natyrës, ngjyrave, përvojave, etj forma edhe emërtime gjinish, dmth “kutia e pandorës” është hapur tani dhe vështirë se mund t’i fusësh më në kuti të gjitha këto “gjini” që janë përhapur sipas dëshirës në mendjet e këtyre njerëzve “modern “.

Ky është një diskutim pro edhe kundra më i kahershëm në Europë edhe në botë që po vjen tani tek ne si një kërkesë për integrimin ne BE.

Ai që futi opinionin e tij për të tjera gjini alternative ishte një mjek nga Zelanda e Re në Universitetin John Hopkins, John Money në vitin 1955 që futi termin gjini shoqërore, që përkthehet në anglisht si Gender, dhe nënkupton sjelljen seksuale që një person zhvillon pavarësisht nga organet riprodhuese që ka.

E para ( Gender ) në anglisht vjen nga fjala greke (φύλο) vjen nga folja e lashtë greke φύω, që do të thotë “të lind” që do të thotë se kemi gjini sipas asaj që lindim me organe seksuale riporodhuese , pra gjini mashkullore edhe femëro,kaq shumë ëshët pëercaktues gjinia sa edhe emrat që tregojnë personalitetin dhe indetitetin njerëzor i ndajmë në mashkullor edhe femëror, ky parim përcaktues gjuhësor është edhe për emërtimin e gjallaseva , natyrës , sendeve.

Ky konceptim i ri për ( Gender ) u nda nga kuptimi i gjinisë biologjike shekullor i cila është e përcaktuar natyralisht tek çdo qenie e krijuar binare me dy gjini mashkull edhe femër dhe vecanërisht tek njeriu, që përcaktohet në brendësi të trupit nga kromozonet në ADN dhe së jashtmi nga seksualiteti, mashkull edhe femër. Por sipas këtij mjeku edhe të gjithë atyre që e pasuan novacionin e tij, identiteti gjinor konsiderohet mënyra e brendshme dhe personale me të cilën personi vetë përjeton gjininë e tij, pavarësisht nga gjinia me të cilën ka lindur.

Kjo ide utopike jo shkencore u mbështet nga ata individ edhe grupe që si thamë më sipër nuk pranojnë natyralitetin e tyre seksual edhe gjinor, por kërkojnë të kapërcejnë “ylberin” dhe të nështrohen dhe përligjin pasionet e tyre denatyrale ose perverse.

Konfikti mes konservatorve dhe liberalëve që personalisht në këtë situatë dua ta quaj, debati mes natyralistëve dhe denatyralistëve, është sipas natyralistëve se rolet gjinore janë të përcaktuara nga shoqëria për shkak të organeve seksuale riprodhuese sipas lindjes, por sipas denatyralistëve ky përcaktim është një pengesë për një shprehje e gjinisë shoqërore që nuk është e nevojshme të përputhet me atë natyralen, biologjiken ose të krijuar nga Krijuesi, pra kemi qëndrim dhe argumenta kontroverse mes hyjnores, natyrores dhe ateizmit, denatyrales.

Nqs këto debate do ishin bërë më shpejtë kur njerëzmi mbështeste ekzistencën dhe indetitetin gjinor tek Krijuesi edhe natyra, të tillë grupime kontraverse që mohojnë Krijuesin edhe natyrën në indetitetin gjinor do të trajtoheshin si të sëmurë psiqik, si çmenduri kolektive, por sot në “kohën e re” kjo risi trajtohet si zhvillim, modernitet, liri. Madje edhe Organizata Botërore e Shëndetësisë e përmbledh ndryshimin midis seksit dhe gjinisë në mënyrën vijuese: “Seksi i referohet "karakteristikave të ndryshme biologjike dhe fiziologjike të meshkujve dhe femrave, siç janë organet riprodhuese, kromozomet, hormonet, etj.".

Gjinia i referohet "karakteristikave të ndërtuara shoqërisht të grave dhe burrave - siç janë normat, rolet dhe marëdhëniet e dhe midis grupeve të grave dhe burrave. Ai ndryshon nga shoqëria në shoqëri dhe mund të ndryshohet."

Ky koncept ligjor OBSH nuk është një tabu për botën e qytetëruar, madje i kundërshrtuar edhe nga shtete antare, si psh, sot, SHBA ku pranon vetëm deklarimin e dy gjinive mashkull edhe femër të përcaktuar që nga lindja sipas seksit.

“Është politikë e Shteteve të Bashkuara të njohin dy gjini, mashkull dhe femër. Këto gjini nuk janë të ndryshueshme dhe bazohen në një realitet themelor dhe të padiskutueshëm.” (Shtëpia e Bardhë — 20 Janar 2025).

Ata që e mbështesin këtë teori denatyrale përpiqen ta bëjnë natyrale duke mbështetur tek mutacionet genetike në natyrë në individë njerëzorë, që mund të lindin me probleme kongjenitale ose gjendje patologjike si hermafroditizmi, ku ekzistojnë vezore dhe testikuj njëkohësisht, me pamje të jashtme femërore/mashkullore ose pseudohermafroditizmi me prodhim të pamjaftueshëm të hormoneve dhe hipoplazi të organeve riprodhuese.

E para duhet të dimë se këto janë mutacione/ trashëgimi gjenetike ose prishje e rregullit biologjik hormonal si në natyrë edhe tek njerëzit, dmth janë një përjashtim nga rregulli dhe natyra i seleksionon dhe njerëzimi i kuron ato.

Një numër jashtzakonisht i vogël, vetëm 5% e të gjitha rasteve në shoqërinë njerëzore dhe trajtohen nga mjekësia dhe mbrohen nga shteti, por edhe nga feja kur është e lindur.

E para sqarojmë se termi "hermafrodit" rrjedh nga Zoti mitologjik grek "Hermafroditos", djali i Hermesit dhe Afërditës, trupi i të cilit, pasi u bashkua me nimfën Salmakis, mori një formë më të përsosur me atribute mashkullore dhe femërore, dmth se ky mutacion ose prirje ka ekzistuar që në lashtësi dhe njerëzit e kanë mitizuar si gjendje e perëndive e reflektuar tek njerëzit, por për të mos qënë thjeshtë një term mitik, sot ky term është zëvendësuar me "interseks"(DSD) (çrregullimeve të zhvillimit seksual).

Ishte Richard Goldschmidt që në vitin 1917 krijoi termin "interseksualitet" për t'iu referuar një sërë paqartësish fizike seksuale. Caktimi i duhur i gjinisë për një të porsalindur të lindur me "hermafrodit" DSD është një emergjencë sociale e periudhës së të porsalindurve.

Foshnjat dhe fëmijët e lindur me DSD paraqesin një sfidë diagnostikuese dhe terapeutike për klinicistët. Suksesi varet nga diagnoza e shpejtë dhe e saktë, kromozoneve, hormoneve, përcaktimi i duhur i gjinisë, terapia e duhur mjekësore dhe teknika kirurgjikale e kujdesshme për të rregulluar atë që është një anomali e lindur dhe jo një normalitet ashtu si duan të na i paraqisin grupimet liberale apo LGBTI.

Por edhe pse këto vështirësi shfaqen tek interseksualët, natyra edhe pse ka një mutacion, përsëri kanë një organ seksual të jashtëm, dominant edhe ky përcakton gjininë, por në raste të tjera të tyre, sot analiza kromozoneve edhe hormoneve janë teknika shkencore që shikojnë prirjen gjinore të një foshnje, prandaj edhe këtu nuk kemi një gjë të pakapërcyeshme për percaktimin e indetiteti gjinor, por më shumë përdoret si një justifikim për të përligjur indetitetin, përcaktimin gjinor sipas dëshirës.

Kisha orthodhokse është tërësisht kundra kësaj përqasje për përcaktimin gjinor sipas dëshirës dhe jo sipas natyrës, sepse ajo mbështetet në përcaktimet e saja tek dëshira e Shkrimit të Shenjtë, Doktrina kishtare, Kanonet e shenjta dhe Etërit e Shenjtë.

Sipas Shkrimit të Shenjtë që përbën themëlin e besimit të krishterë, njeriu është krijesa më e veçantë e Perëndisë Trinitare ( Ati , Biri dhe Shpirti i Shenjtë ) dhe i krijuar sipas i konës së Perëndisë edhe në ngjashmëri me Atë.

“Pastaj Perëndia tha: "Ta bëjmë njeriun sipas shëmbëlltyrës sonë dhe në ngjasim me ne, dhe të ushtrojë sundimin e tij mbi peshqit e detit, mbi zogjtë e qiellit, mbi kafshët e mbi gjithë tokën, mbi rrëshqanorët që zvarriten mbi dhe". Kështu Perëndia krijoi njeriun simbas shëmbëlltyrës së vet, simbas shëmbëlltyrës së Perëndisë; Ai krijoi mashkullin e femrën.” ( Zanafilla 1 26-27)

Krishti, Biri dhe Fjala e Perëndisë i bërë njeri, e konfirmon këtë kur ai thotë për njerëzimin : “Që nga fillimi i Krijimit, Perëndia ‘i bëri ata, mashkull dhe femër’” (Marku 10:6).

Doktrina Kishtare e mbështetur tek Shkrimi i Shenjtë është përcaktuese : “Njeriu është krijimi i veçantë i Perëndisë.Ai është i vetmi “i krijuar sipas shëmbëlltyrës dhe ngjashmërisë së Perëndisë” (Gjeneza 1:26).

Njeriu u krijua binar me dy sekse “mashkull e femër. Ai i bëri ata” (Gjeneza 1:27; 2:21) –dhe që të “shtohej dhe shumohej” (Gjeneza 1:28).Kështu,sipas doktrinës orthodhokse, seksualiteti i përket krijimit që Perëndia e quajti “shumë mirë” (Gjeneza 1:31) dhe në vetvete nuk është mëkatar.

Ai i përket natyrës së njerëzimit dhe abuzimi në të sjell mëkatin. Burri dhe gruaja, mashkulli dhe femra, janë krijuar nga Perëndia të jetojnë së bashku në një bashkim jete, dashurie dhe të qenuri. Burri është udhëheqësi në aktivitetet njerëzore; ai pasqyron Krishtin si Adamin e ri dhe të përkryer. Gruaja duhet të jetë “ndihmësja” e burrit dhe “nëna e të gjithë të gjallëve”. Në lidhje me marrëdhëniet me burrin ajo simbolizohet me marrëdhënien e Marisë dhe Kishës, Evës së Re, me Krishtin, Adamin e Ri.

Ndryshimet ndërmjet burrit dhe gruas janë reale dhe të pandryshueshme. Ato nuk kufizohen vetëm në ndryshimet biologjike apo fizike.

Ato janë më tepër “mënyra ekzistencës”, brenda së njëjtës njerishmëri, ashtu si ne mund të themi, që Biri dhe Shpirti i Shenjtë janë “mënyra ekzistence” të ndryshme brenda së njëjtës hyjnishmëri, së bashku me Perëndinë Atë.

Mashkulli dhe femra duhet të jenë në bashkim shpirtëror, si edhe në bashkim fizik. Ata duhet të shprehin së bashku, në të njëjtën njerishmëri, të gjitha virtytet dhe fuqitë që i përkasin natyrës njerëzore, të krijuar sipas shëmbëlltyrës dhe ngjashmërisë së Perëndisë.

Nuk ka virtyte apo fuqira që i përkasin burrit dhe jo gruas; ose gruas dhe jo burrit. Ata janë thirrur së bashku në përsosjen shpirtërore drejt të vërtetës dhe dashurisë dhe në të gjitha virtytet hyjnore,që Perëndia i ka dhënë krijesave të Tij.

Armiqësitë dhe rivalitetet që ekzistojnë ndërmjet burrit dhe gruas në këtë botë nuk i përkasin “mënyrave të ndryshme të ekzistencës”, të krijuara nga Perëndia, por më tepër i përkasin mëkatit.

Nuk duhet të ketë tirani të burrit mbi gruan; as shtypje apo skllavëri. Ashtu si nuk duhet të ketë përpjekje të grave për t’u bërë burra dhe të mbajnë pozitën e mashkullit në rendin e krijimit. Por duhet të jetë një harmoni dhe një unitet në bashkësinë e qënieve me dallimet e tyre natyrore dhe me rendin e krijuar natyror. Jeta Trinitare e Perëndisë është Arkeotipi dhe Modeli Hyjnor për qenien dhe veprimin e mashkullit dhe femrës brenda rendit të krijimit”.

( Besimi Orthodhoks Vëllimi I DOKTRINA)

Kanonet kishtare që nga koha apostolike ndalojnë një armiqësi apo mospëlqim të gjinisë të dhënë nga Zoti sipas seksualitetit përkatës, prandaj: “Asnjë nuk lejohet të bëhet klerik nëse është mutiluar (kastruar); sepse ai është vrasës i vetvetes dhe armik i krijimit të Perëndisë.”( Kanoni 22)

“Nëse një klerik mutilon vetveten, le të përjashtohet nga detyra. Sepse është vrasës i vetvetes.”( Kanoni 23)

“Çdo laik që ka mutiluar vetveten, le të ekskomunikohet për tre vjet. Sepse ai komploton kundër jetës së tij.”( kanoni 24)

Po ashtu edhe një kanon i Sinodit të Nikeas I (325 p K.):

“Nëse dikush është operuar nga kirurgët për një sëmundje, ose është kastruar nga barbarët, le të mbetet në klerik. Por nëse dikush është kastruar vetë kur është i shëndetshëm, duhet të përjashtohet edhe nëse ekzaminohet pas qëndrimit në klerik. Dhe që nga tani, askush i tillë nuk duhet të promovohet në ordene e shenjta. Por, siç është e qartë, edhe pse ky është rasti për ata që kryejnë aktin dhe guxojnë të kastruar vetë, nëse ndokush është bërë eunuk nga barbarët ose zotërinjtë e tyre, por konsiderohet i denjë, Kanoni i lejon të pranohet në klerik.”

E gjitha kjo tregon se nuk duhet bërë ndërhyrje si nga mashkulli apo edhe nga femra me ndërhyrje kirurgjikale ose edhe hormonale për të ndryshuar gjininë që është e përcaktuar nga seksualiteti, sepse kjo është një rebelim ndaj krijuesit dhe vetë krijimit njerëzorë si një dhuratë e Perëndisë që nuk duhet tjetërsuar apo shëmtuar.

Për këto arsye kisha nuk lejon as edhe veshjen e gruas me rroba burri edhe anasjelltas “Nëse ndonjë grua, me pretekst të askezës, ndryshon veshjen dhe vesh rrobat e një mashkulli, le të bëhet anatema.” (Kanoni 13 i Këshillit të Gangras), këtu përjashtohen vetëm ato gra që u dëtyruan të vishen si gra jo se urrenin seksin e tyre femëror, por për të shpëtuar pastërinë morale dhe që të jetoni të asketisht, si psh shenjtoret Shën Theodhora Aleksandrisë , Shën Thodhora e Vastës etj, që nderohen në kalendarin liturgjik si askete gra edhe pse e fshehën indetitetin e tyre gjinor me veshje burri, murgu.

Kisha lejon ndërhyrjen kirurgjikale apo trajtimin mjekësor hormonal, jo për të ndryshuar gjininë përkatëse, por për të nxjerrë në pah edhe korrigjuar atë gjini seksuale, hormonale që është primare tek një i lindur me probleme interseks DSD.

Kisha, një person që është i me probleme DSD, e pranon dhe pagëzohen me gjininë përkatëse, që i është përcaktuar nga konsulta mjeksore, madje edhe nqs ka bërë ndeërhyrje për të ndryshuar gjininë, por është penduar ai përsëri mund të pagëzohet duke u sjellë në komunitet sipas gjinisë me të cilën ka lindur, por nuk lejohet të martohet, sepse ka paftësi për martesë të lindur ose ka tjetërsuar organet gjenitale me ndërhyrje.

Gjithashtu, edhe Etërit e Kishës janë shumë të qartë edhe konsistent për përcaktimin gjinor sipas seksualitetit përkatës “Perëndia, me urtinë e Tij, i bëri të dy, ( mashkull edhe femër ) që njeriu të mos ishte i vetmuar, por të kishte bashkëpunëtor në jetën dhe trashëgiminë e saj.” ( Shën Vasil i Madh).

Shën Grigori i Nisës shkruan:“Dallimi i gjinive nuk është gabim apo mangësi, por pjesë e harmonisë së gjithësisë”, “Trupi është tempulli i Shpirtit të Shenjtë, dhe çdo shkelje e tij është shkelje kundër veprës së Perëndisë” (Shën Maksimi konfesori).

Pra në thelb, Orthodhoksia respekton trupin dhe gjininë si dhuratë hyjnore, ndërsa teoritë moderne për Gender shpesh e mohojnë këtë dhe çojnë në përçarje dhe dëm të jetës familjare dhe riprodhuese dhe konsiderohen, pasione, mëkate që janë kundër Krijuesit edhe krijesës, që dëmtojnë jo vetëm indivitin, por edhe shoqërinë njerëzore, sepse fusin konfuzion, keqorjentim, dëmtim të natyrales dhe promovim dhe jetësimit të denatyrores, perverses, duke humbur indetitetin gjinor dhe kontributin e tyre individual dhe shoqëror deri shndërrimin e njeriut pa gjini, i cili në të gjitha rastet është një indetitet i krijuar mashkull edhe femër i përcaktuar nga seksualiteti natyror i dhuruar, për bashkim martesor, riprodhim familjar dhe kontribut shoqëror.

Nqs apostull Pavli thotë në letrën drejtuar galatianëve: “nuk ka as mashkull, as femër, sepse të gjithë jeni një në Jisu Krishtin” ( Galatasve 3-28), këto fjalë të apostullit të kombeve nuk do të thotë asnjëherë se nuk ka më indetitet gjinor mashkull edhe femër, por nuk ka më pabarazi shoqërore, sepse pabarazia gjinore filloi mes mashkullit edhe femrës pas mëkatit të gruas së parë ( Zanafilla 3;6-7) edhe dënimit që mori nga Perëndia: nga dëshirimi që do kesh për burrin, ai do të sundoj mbi ty” ( Zanafilla 3-16), por tashmë në Krishtin gruaja u çlirua nga dënimi por edhe borxhi që i kishte burrit, sepse gruaja doli nga brinja e burrit ( Zanafilla 2-22), por nga fara gruas ( Zanafilla 3-15) ( Virgjëreshës) lindi Adami i dytë, Shpëtimtari, Krishti, Zoti.

Madje edhe në krijimin e ri në ngjalljen prej të vdekurish edhe pse trupat e ngjallur nuk do kenë nevojë për organe seksuale, sepse nuk do të riprodhohen më, pasi njerëzit do jenë si engjëjt (Mateu 12-25), ata nuk do ta humbasin indetitetin gjinor që ju dha trupërisht në jetën tokësore, por do vazhdojnë të jenë përjetësisht në Zotin si burrë edhe grua, ashtu si e shikojmë Zotin Jisu Krishtin dhe Tërëshenjtën Mari dhe shenjtorët edhe shenjtoret, sepse njeriu është i krijuar sipas ikonës së Perëndisë në persona jo të përgjhithshëm, por të veçanti si burrë edhe grua dhe sipas kësaj gjinisë mbetet i përjetëshëm si një mikro projekson i Perëndisë që është një për nga esenca ( homohusios ), por në persona të vecantë, (hipostaza) Ati , Biri dhe Shpirti i Shejntë.

Një ndër arsyet që njerëzimi u krijua nga Krijuesi, binar në seksualitet edhe gjini, është mundësia jo vetëm për marrëdhënie dhe bashkimi ndërmjet dy gjinive për riprodhim, por dhe se diferencimi gjinor për njerëzit është një element thelbësor në aftësinë e tyre për të pasqyruar dhe marrë pjesë në qenien dhe jetën hyjnore të Zotit, e cila ka përmbajtje dashurinë, dhe kjo dashuri bëhet e mundur kur njeriu bashkohet me Zotin nëpërmjet besimit dhe Mistereve të kishës: “Sepse të gjithë ju që jeni pagëzuar në Krishtin, Krishtin keni veshur.” ( Galatasve 3-27) dhe në aspektin njerëzor në misterin e Martesës: “Kështu burrat duhet t’i duan gratë e veta porsi trupat e tyre; kush do gruan e vet do vetveten. Sepse askush nuk urreu mishin e vet, por e ushqen dhe kujdeset me butësi për të, sikurse edhe Zoti bën me kishën, sepse ne jemi gjymtyrë të trupit të tij, të mishit të tij dhe të kockave të tij. “Prandaj njeriu do të lërë babanë e vet dhe nënën e vet dhe do të bashkohet me gruan e vet, dhe të dy do të bëhen një mish i vetëm.” Ky mister është i madh; tani unë e them në lidhjen me Krishtin dhe me kishën.( Efesianëve 5 28-32).

Për Krishterimin sipas Krishtit nuk “njerëzimi në përgjithësi”, por vetëm njerëz konkretë, dhe Zoti edhe Kisha i thërret ata në emër ( Joani 10-3), po ashtu nuk ka një “mashkull” dhe “femër” abstraktë, pa gjini, sepse Zoti e krijoi njeriun mashkull edhe femër ( Zanafilla 1-27).

Problemi i mos pranimit të gjinisë sipas seksualitetit, por sipas dëshirës dhe terapia e sforcuar për ta ndryshuar këtë gjini me terapi hormonale ose estetike krijon jo vetëm shumë probleme dhe konfuzion psikologjik dhe social, por edhe probleme shëndetësore si efekte anësore fizike të tranzicionit të gjinisë, kryesisht nga terapia hormonale, mund të përfshijnë mpiksje gjaku, goditje në tru, probleme me zemrën, shtim në peshë dhe infertilitet, por rreziqet specifike ndryshojnë sipas llojit të hormonit. Terapia feminizuese mund të rrisë rrezikun e kancerit të gjirit (megjithëse jo përtej atij të grave cisgender), ndërsa terapia mashkullorizuese mund të çojë në alopeci, akne dhe numër të lartë të qelizave të kuqe të gjakut. Monitorimi i rregullt mjekësor është thelbësor për të menaxhuar dhe minimizuar këto rreziqe.

E gjithë kjo prirje për të mos pranuar gjininë është dhe trajtohet nga Kisha Orthodhokse si një sëmundje e mëkatit, të pavullnetshme, të trashëguara nga mëkatet prindërore, por dhe shoqëria mëkatare dhe për këtë situatë pasion apo edhe prirje denatyrale nuk është fajtor individi, por ai duhet të ndërgjegjesohet dhe duhet të luftojë me pasionet me ndihmën e Zoti edhe të Kishës nëpërmjet mistereve: Pagëzimi, Pendim, Rrëfim, Kungim dhe guidës së atit rrëfyes, sepse Kisha është dhe duhet konsideruar si një spital, ashtu si na tregon parabola e Samaritanit të mirë,( Luka 10 25 37), ku Krishti pikturon me fjalë njeriun e plagosur nga demonët që e merr në krahët e tij dhe e çon në han ( Kisha ) për kurim edhe shërim.

“Kisha është spitali hyjnor, aty ku shpirtrat e sëmurë vijnë për të marrë terapi shpirtërore. Rrëfimi është analiza, pendimi është ilaçi, Kungimi është ushqimi që forcon shpirtin. “Shën Nikolla Kavasila ”.

Shën Paisi thotë që të gjitha gjërat e trashëguara zhduken me shenjtërimin në kishë.

Por edhe kur mëkati është i vullnetëshëm pra individi është i përgjeshëm për zgjidhjen e gabuar edhe ka lejuar vetë veten të bjerë në mëkate denatyrale, të vdekshme, përsëri duhet të shpresojmë tek Zoti edhe Kisha, sepse Shën Joan Gojarti thotë: "Kisha nuk është gjykatë, por një spital; ajo nuk është vend ndëshkimi, por një vend shërimi.

Shën Paisi i Malit të Shenjtë: “Kur e shohim Kishën si një spital shpirtëror dhe jo si një gjykatë, atëherë do t’i trajtojmë të tjerët me mëshirë. Të gjithë jemi pacientë në këtë spital, disa janë më mirë, disa më keq, por asnjëri nuk është i shëruar plotësisht.”

Këto probleme krishtërimi i ka trajtuar që në fillim, si homokselalitetin, transgjinorët , etj dhe i ka trajtur këta të sëmurë me mëkat, me dashuri dhe të vërtetë, duke u dhënë mundësinë për ndryshim me hirin e Zotit Jisu Krisht, qengjit të Perëndisë që ngre mëkatet e botës” ( Joani 1-29)

Prandaj edhe apostull Pavli qorton dhe inkurajon në Krishtin: “A nuk e dini ju se të padrejtët nuk do të trashëgojnë mbretërinë e Perëndisë? Mos u gënjeni: as kurvarët, as idhujtarët, as shkelësit e kurorës, as të zhburrëruarit, as homoseksualët, as vjedhësit, as lakmuesit, as pijanecët, as përqeshësit, as grabitësit nuk do të trashëgojnë mbretërinë e Perëndisë. Dhe të tillë ishit disa nga ju; por u latë, por u shenjtëruat, por u shfajësuat në emër të Zotit Jisu dhe me anë të Frymës së Perëndisë tonë.”( 1 Korintasve 6-9).

E gjithë kjo “risi’ në këtë rend të ri botëror New Age edhe në këndvështrimin e gjinisë sipas dëshirës dhe jo sipas natyrës nuk është e rastësishme, patjetër që është dikush që instrumetalizon edhe e dirigjon, për ne të krishterët është veprimi i frymës së antikrishtit që tashmë është në veprim (Thesalonikasve 2-7) dhe të gjithë ata që i shërbejnë kësaj fryme dhe anxhende antihumane të mirëpërcaktuar, si koha më e keqe dhe e fundit kur njeriu do të humbasi personalitetin emëror dhe indetitin e tij gjinor, aftësinë për riprodhim, për familje, aftësitë për të menduar dhe për të qënë një qënie e lirë sipas ikonës së Perëndisë, sepse ai duhet të kthehet në një shifër, i matrikuar me një vulë 666, ( Zbulesa 13 16-18), individ pa dëshira, pa kënaqësi seksuale natyrale , pa ideale, një skllav i komanduar i përjetëshëm i antikrishtit dhe antikrishterëve.

Prandaj indiferenca apo liberalizimi ndaj këtyre risive “moderne” është një gabim i madh, sepse sot duken si pa rëndësi dhe jo për të gjithë ky problem, por kur ato të ligjërohen dhe t’ju imponohen shoqërisë, fëmijëve, të rinjve në kopshte e shkolla, në mjedise publike, pastaj është shumë vonë dhe për kthim.

Bëhet një rebelim dhe mëkat kolektiv, kundër Krijuesit, njerëzimit, familjes, jetës, që patjetër prodhon dënim për shpagim, prandaj dhe indiferenca dhe mosreagimi shoqeror meriton dënimin Hyjnor, ashtu si na thuhet në Bibël: “E prandaj Perëndia do t’u dërgojë atyre një gënjim që do t’i bëjë të gabojnë, që t’i besojnë gënjeshtrës, që të dënohen të gjithë ata që nuk i besuan së vërtetës, por përqafuan ligësinë!” ( 2 Selanikasve 2 -11)

KU NA ÇON AXHENDA E INDETITETIT GJINOR (SHPREHJE GJINORE)

No comments

Leave a reply