Nga Katekisti: Miron Çako

Njeriu duke qenë një qenie fetare e kërkon Trashendenten. Por kur njerëzit, edhe pse të krijuar sipas ikonës së Perëndisë si qenje intelektuale (Zan.1,26), u mashtruan nga djalli, babai i gënjeshtrës dhe njerivrasës që nga fillimi (Joan.8,44) duke rënë në mëkatin fillestar (Zan.3,6-7) e humbën orientimin drejt vizionit të qartë të Perëndisë, u errësuan në arsyetimin e tyre dhe ranë në idhujtari.

Idhujtaria është mohimi dhe fyerje ndaj Zotit Trashedent dhe Imanent që të çon autamatikisht në demonolatri (në adhurim demonësh), ashtu si na thotë psalmisti :“Sepse gjithë perënditë e kombeve janë idhuj (demon), por Zoti ka bërë qiejt” (Psalmi 96-5). Apostull Pavli e vazhdon kritikën për idhujtarinë duke e lidhur me kultin e demonëve, tu bësh fli idhujve do të thotë tu bësh fli demonëve: “Jo, por them se gjërat që flijojnë johebrenjtë, ua flijojnë demonëve dhe jo Perëndisë; tani unë nuk dua që ju të keni pjesë me demonët” (1Korintasve.10,20).

Për të gjithë këtë mashtrim dhe marrëzi kolektive na flet edhe Bibla në shumë libra të saj veçanërisht tek Libri Urtësisë: “Vërtet të pakuptim prej natyre ishin të gjithë ata njerëz që nuk e njohën Perëndinë, njohja që prej të mirave që shihen nuk ia dolën ta kuptojnë Atë që është, që, duke i parë veprat, nuk e njohën Mjeshtrin (Zotin). Por, o zjarrin, o erën, o ajrin e hollë, o kupën qiellore ose ujët e ose dritëdhënësit e qiellit i mbajtën për zota, zotërues të botës. Nëse, të mahnitur nga bukuria e tyre, i kanë mbajtur për hyjni, duhet ta dinë se sa më i mirë nga ato është Zotëruesi i tyre: sepse, i krijoi Ai që është, zanafilla dhe Autori i vetë bukurisë. Nëse i ka habitur fuqia dhe veprimtaria e tyre, duhet ta kuptojnë se sa më i fortë se ato është Ai që i krijoi ato: sepse prej madhërisë dhe bukurisë së krijesave mund të njihet me krahasim Krijuesi i tyre.

Apostull Pavli ju drejtohet kombeve: “Sepse, megjithëse e njohën Perëndinë, nuk e përlëvduan as e falënderuan si Perëndi, përkundrazi u bënë të pamend në arsyetimet e tyre dhe zemra e tyre pa gjykim u errësua…e ndryshuan të vërtetën e Perëndisë në gënjeshtër dhe adhuruan dhe i shërbyen krijesës në vend të Krijuesit, që është i bekuar përjetë. Amin.”(Rom.1,21-25).

Perëndia një qenie Hyjnore në tri persona, ose Trinia e Shenjtë: Ati, Biri dhe Shpirti i Shenjtë, ndërhyri për të korrigjur këtë anomali fetare, që fyente dinjitetin hyjnor por njëkohësisht mashtronte,përçante njerëzit mes zotave të tyre dhe talleshin dhe viktimizoheshin nga demonët.

Nga Patriarku Abraham, Isaku dhe Jakobi (Izrael), u krijua një popull i ri, populli i Izraelit që qëndroi për 430 vjet në Egjipt, vëndin e idhujtarisë dhe magjisë. Zoti i nxori me dorën e tij të fuqishme nga Egjipti nëpërmjet profetit Moisi dhe ju shfaq atyre me madhështi në Malin Sina duke bërë Beslidhje me ata dhe ju kushtetutën Hyjnore, Dekalogun.

Po ashtu tek ligji Përtërirë na përsëritë urdhërin: “Me qenë, pra se nuk patë asnjë figurë ditën që Zoti ju foli në Horeb nga mesi i zjarrit, tregoni kujdes të veçantë për shpirtërat tuaja, me qëllim që të mos shthureni dhe të mos gdhendni ndonjë shëmbëlltyrë, në trajtën e ndonjë figure: paraqitjen e një burri apo të një gruaje, paraqitjen e një kafshe që është mbi tokë, paraqitjen e një zogu që fluturon në qiell, paraqitjen e çdo gjëje që zvarritet mbi dhe, paraqitjen e një peshku që noton në ujërat poshtë tokës; sepse duke ngritur sytë në qiell dhe duke parë diellin, hënën, yjet, të tëra, domethënë tërë ushtrinë qiellore, ti të mos nxitesh të biesh përmbys përpara këtyre gjërave dhe t'u shërbesh, gjërave që Zoti, Perëndia yt, u ka dhënë tërë popujve që ndodhen nën të gjithë qiejtë; por Zoti ju mori dhe ju nxori nga furra e hekurt, nga Egjipti, për të qenë populli tij, trashëgimia e tij, ashtu siç jeni sot”(Ligji i Përtërirë 4,15-20)

Profetët gjithmonë shprehnin indinjatën e Zotit për idhujtarinë e Izraelit që adhuronte idhujt e kombeve, madje duke e quajtur atë një kurvëri me idhujt mbrapa të cilëve fshihen demonët, ashtu si profeti Jezekel thotë: “Kështu thotë Zoti, Zoti: “Duke qenë se paratë e tua janë shkapërderdhur dhe lakuriqësia jote është zbuluar në kurvërimet e tua me dashnorët e tu dhe me tërë idhujt e tu të neveritshëm dhe për shkak të gjakut të bijve të tu që u ke ofruar atyre, ja, unë do të mbledh tërë dashnorët e tu me të cilët ke bërë qejf, të gjithë ata që ke dashuruar bashkë me ata që ke urryer; do t`i mbledh nga çdo anë kundër teje dhe do të zbuloj para tyre lakuriqësinë tënde, me qëllim që ata të shohin gjithë lakuriqësinë tënde. Do të të gjykoj si gjykohen gratë që shkelin kurorën dhe ato që derdhin gjakun dhe do të sjell mbi ty gjakun e tërbimit dhe të xhelozisë” (Jezekeli.16,36-38)

Njerëzimi duhet të vinte mendjen në punë dhe të pranonte se është një Krijues i vetëm që meriton adhurim, ashtu si na flet vetë Zoti me gojën e profetit:"Para meje asnjë Zot nuk është krijuar dhe pas meje nuk do të ketë asnjë" (Isaia 43, 10).

Për këtë idhujtari si izraelitët edhe kombet që nxisnin xhelozinë e Zotit u ndëshkuan në mënyrë shëmbullore me uri, luftra, pushtime, shkatërrime dhe katastrofa natyrore.

Mësimet apostolike ndalonin të krishterët të merrnin pjesë në festa pagane, në flijme idhujsh dhe ushqime idhujsh, ashtu si apostull Pavli shkruante: “Por në qoftë se dikush ju thotë: ''Kjo është nga flijim idhujsh'', mos hani, për atë që ju paralajmëroi dhe për shkak të ndërgjegjes, sepse ''toka është e Zotit dhe gjithçka që ajo përmban''. (1.Korintasve.10;25-30).

Idhujtaria është e patolerushme dhe duhet braktisur si kusht i panegocjueshëm për të hyrë në Mbretërin e Perëndisë: “Prandaj, të dashurit e mi, largohuni nga idhujtaria” (1.Korintasve 10,14).

Ai që mbetet në idhujtari dhe vdes si i tillë mbetet jashtë Mbretërisë së Zoti: “Jashtë janë qentë, magjistarët, kurvarët, vrasësit, idhujtarët dhe kushdo që do dhe zbaton gënjeshtrën”(Zbulesave.22,15).

Kisha Apostolike në të cilën vazhdon lufta e pamëshirshme mes Zoti Jisu Krisht dhe botës së mëkatit, përjeton një histori, ku është i pranishëm tundimi që njerëzit të bien gjithmonë në idhujtari për të adhuruar «shëmbëlltyrën e Egërsirës» (Zbulesa 13-14).

Idhujtaria është një tundim i përhershëm dhe shfaqet në trajta të ndryshme sapo hiqet dorë nga shërbimi ndaj Zotit dhe njeriu bëhet skllav i gjithfarë zotërinjsh, të krijuar prej vetes dhe inspirimit demoniak.

Përveç idhujve primitiv sot ka idhuj të rinj "modernë" që fatkeqësisht janë bërë idhujt global të këtij brezi apostat dhe imoral, si paraja , seksi , gastronomia, armët, ose njerëz si sportist , këngëtar , poltikan, etj.

Kështu : “Djema, ruani veten nga idhujt”(1 Gjn 5, 21).