Verbëria fizike vs verbëria shpirtërore !
Nga: Çenkuela Selenica
Njeriu mund të përballet gjatë jetës me lloje të ndryshme vuajtjesh dhe vështirësish. Disa prej tyre janë të dukshme, si sëmundjet, aksidentet, dhe dhimbjet fizike. Të tjerat janë më të thella dhe shpesh të padukshme për të tjerët, vuajtjet e shpirtit, të cilat shenjtorët i quajnë “verbëri shpirtërore”. Krahasimi midis verberisë fizike dhe asaj shpirtërore është thelbësor për të kuptuar se sa e rëndësishme është shëndeti shpirtëror dhe marrëdhënia me Zotin!
1. Verbëria fizike
Verbëria fizike është vuajtja që prek trupin. Shenjtorët e kishës e konsiderojnë atë një pjesë të natyrshme të jetës në këtë botë të rënë. Siç shprehet Shën Joani: “Dhimbja e trupit është një mësues i kujdesshëm, i cili shpesh na mëson për përmasat e dobësisë sonë dhe na afron me Zotin.”
Dhimbjet fizike mund të jenë pasojë e sëmundjeve, aksidenteve ose plakjes. Për shenjtorët, ato nuk janë thjesht raste të rastësishme, por mundësi për pastrim shpirtëror. Shenjtorët si Shën Pais Veliçkovski theksojnë:
“Kur trupi vuan, shpirti mund të ngrihet drejt lartësive të dashurisë dhe durimit.”
Përmes verbërisë fizike, njeriu mëson durimin, përulësinë dhe mirënjohjen. Por këto dhimbje janë të dukshme dhe të ndihmueshme nga të tjerët, ndaj shpesh gjejnë ngushëllim dhe mbështetje nga familja dhe bashkësia fetare.
2. Verbëria shpirtërore
Verbëria shpirtërore është më e fshehtë dhe më e rrezikshme. Shenjtorët e përshkruajnë atë si gjendje të një shpirti të shëmtuar nga mëkatet, pasionet, dhe largimi nga Zoti. Kjo mund të shfaqet si dyshim, dëshpërim, indiferencë ndaj së mirës, ndjenja të zbrazëtisë dhe mungesës së paqes.
Shën Siluan Athoniti thotë:
“Shpirti i verbuar nuk sheh dritën e së vërtetës dhe nuk gjen qetësi, edhe pse trupi mund të jetë i shëndetshëm.”
Ndërsa dhimbjet fizike janë të dukshme dhe të kuptueshme për të tjerët, vuajtja shpirtërore shpesh mbetet e fshehur, dhe njeriu mund të ndjehet i vetmuar, i pafuqishëm dhe i humbur.
Kjo lloj verbërie ndodh kur njeriu i dorëzohet pasioneve, si lakmia, zemërimi, lakmia për fuqinë apo dëshira për kënaqësi të shpejta, duke mbyllur zemrën ndaj dashurisë së Zotit. Shenjtorët na paralajmërojnë se një shpirt i tillë është më i rrezikshëm sesa çdo sëmundje fizike, sepse sjell humbjen e jetës së përhershme në paqen e Zotit.
3. Diferencat kryesore
Karakteristikë Verbëria fizike Verbëria shpirtërore
Natyrshmëria: E dukshme, pjesë e jetës tokësore - E fshehtë, shpesh e panjohur
Perceptimi nga të tjerët: E dukshme, gjen ngushëllim - Shpesh e padukshme, vetmia
Qëllimi sipas shenjtorëve: Pastrim, durim, përulësi - Ngritje shpirtërore, kthim tek Zoti
Rreziku: Kufizohet në trup - Rreziku i humbjes së shpirtit dhe largimit nga Zoti
4. Si t’i përballojmë?
Shenjtorët na japin udhëzime të qarta:
1. Durimi dhe lutja: Të përballosh dhimbjet fizike dhe shpirtërore me lutje dhe përkushtim ndaj Zotit.
2. Vetëdija dhe pendesa: Shenjtorët theksojnë se njohja e mëkateve dhe pendesa e sinqertë janë ilaçi më i fuqishëm kundër verbërisë shpirtërore.
3. Shërbimi ndaj të tjerëve: Duke ndihmuar të tjerët dhe duke treguar dashuri, njeriu shpërndan vuajtjet dhe rrit paqen në shpirt.
4. Shpirti mbi trupin: Shenjtorët theksojnë se shëndeti shpirtëror ka përparësi mbi shëndetin fizik. Një trup i shëndetshëm pa shpirt të pastër është i pamjaftueshëm.
5. Përfundim
Verbëria fizike dhe ajo shpirtërore janë pjesë e pandashme e jetës njerëzore. Ndërsa dhimbjet trupore janë të dukshme dhe mund të trajtohen me ilaçe, ato shpirtërore kërkojnë një përpjekje të vetëdijshme, lutje dhe udhëzime shpirtërore. Shenjtorët na mësojnë se durimi, pendesa dhe dashuria ndaj Zotit janë mjetet më të fuqishme për të parë dritën përtej çdo errësire, qoftë në trup, qoftë në shpirt!
“ Më e rrezikshmja nuk është të vuash në trup, por të mos ndjesh më dashurinë e Zotit në shpirt.” Shën Siluan Athoniti