Kujtimi i Shenjtërimit të Kishës së Shën Anastasit, Martirit të Ri në Nafplio : 4 Qeshor
Shën Anastasi ishte me origjinë nga Nafplio, dhe në profesion ishte një zograf shumë i zoti. U fejua aty me vajzën e një të krishteri dhe pas pak ditësh dëgjoi për disa gabime të së fejuarës dhe e la atë. Të afërmit e vajzës, i bënë atij magji, që ta dashuronte dhe ta merrte përsëri. Kështu pas pak kohësh nën efektin e magjisë, i riu humbi logjikën dhe kthehej sa andej këndej.
Kur e panë turqit, si të çuditshëm dhe të papërqëndruar, e detyruan që të ndryshonte besim. Por Perëndia e mëshiroi dhe pas pak ditësh i dha shëndetin e tij. Dhe kur erdhi në vete, e kuptoi që ishte bërë myslyman, dhe se në kokë kishte të veshur një çallmë të bardhë. Menjëherë e hedh në tokë dhe fillon të bërtasë me zë të fortë dhe me guxim në mes të myslymanëve se, ishte dhe do të jetë gjithmonë i krishter.
Myslymanët sapo e panë që u pendua, u hodhën mbi të dhe duke e rrahur e çuan tek kadiu. Kadiu u përpoq me ngatërresa të ndryshme, herë lajkatare e herë ngacmuese, ta bënte të mohonte besimin e krishterë. Por Martiri nuk i llogariste ato dhe i patundur tha me guxim se nuk e mohon Zotin Jisu Krisht, Perëndinë e vërtetë, por e beson dhe i falet Atij si krijues dhe shpëtimtar të tij, ndërsa besimi tek Allahu nuk i nevojitet. Kur kadiu dëgjoi këto gjëra, urdhëroi që Martirit t’i pritej koka.
Por myslymanët nuk e dëgjuan dhe sapo dolën jashtë prej gjykatës, u hodhën mbi të siç judenjtë e vjetër u hodhën mbi martirin e parë Stefan, dhe ca me drunj, ca me shpata dhe të tjerë me thika e shtypën trupin e Martirit deri sa e bënë copa−copa të vogla.
Kështu më 1 Shkurt 1655 mbaroi Anastasi i bekuar dhe mori kurorën e dëshmorit dhe tani ngazëllohet në vendin e Martirëve në lavdinë e Perëndisë Triadik.Kujtimi i Shenjtërimit të Kishës së Shën Anastasit, Martirit të Ri në Nafplio.
Shën Anastasi ishte me origjinë nga Nafplio, dhe në profesion ishte një zograf shumë i zoti. U fejua aty me vajzën e një të krishteri dhe pas pak ditësh dëgjoi për disa gabime të së fejuarës dhe e la atë. Të afërmit e vajzës, i bënë atij magji, që ta dashuronte dhe ta merrte përsëri. Kështu pas pak kohësh nën efektin e magjisë, i riu humbi logjikën dhe kthehej sa andej këndej.
Kur e panë turqit, si të çuditshëm dhe të papërqëndruar, e detyruan që të ndryshonte besim. Por Perëndia e mëshiroi dhe pas pak ditësh i dha shëndetin e tij. Dhe kur erdhi në vete, e kuptoi që ishte bërë myslyman, dhe se në kokë kishte të veshur një çallmë të bardhë. Menjëherë e hedh në tokë dhe fillon të bërtasë me zë të fortë dhe me guxim në mes të myslymanëve se, ishte dhe do të jetë gjithmonë i krishter.
Myslymanët sapo e panë që u pendua, u hodhën mbi të dhe duke e rrahur e çuan tek kadiu. Kadiu u përpoq me ngatërresa të ndryshme, herë lajkatare e herë ngacmuese, ta bënte të mohonte besimin e krishterë. Por Martiri nuk i llogariste ato dhe i patundur tha me guxim se nuk e mohon Zotin Jisu Krisht, Perëndinë e vërtetë, por e beson dhe i falet Atij si krijues dhe shpëtimtar të tij, ndërsa besimi tek Allahu nuk i nevojitet. Kur kadiu dëgjoi këto gjëra, urdhëroi që Martirit t’i pritej koka.
Por myslymanët nuk e dëgjuan dhe sapo dolën jashtë prej gjykatës, u hodhën mbi të siç judenjtë e vjetër u hodhën mbi martirin e parë Stefan, dhe ca me drunj, ca me shpata dhe të tjerë me thika e shtypën trupin e Martirit deri sa e bënë copa−copa të vogla.
Kështu më 1 Shkurt 1655 mbaroi Anastasi i bekuar dhe mori kurorën e dëshmorit dhe tani ngazëllohet në vendin e Martirëve në lavdinë e Perëndisë Triadik.Kujtimi i Shenjtërimit të Kishës së Shën Anastasit, Martirit të Ri në Nafplio.
Shën Anastasi ishte me origjinë nga Nafplio, dhe në profesion ishte një zograf shumë i zoti. U fejua aty me vajzën e një të krishteri dhe pas pak ditësh dëgjoi për disa gabime të së fejuarës dhe e la atë. Të afërmit e vajzës, i bënë atij magji, që ta dashuronte dhe ta merrte përsëri. Kështu pas pak kohësh nën efektin e magjisë, i riu humbi logjikën dhe kthehej sa andej këndej.
Kur e panë turqit, si të çuditshëm dhe të papërqëndruar, e detyruan që të ndryshonte besim. Por Perëndia e mëshiroi dhe pas pak ditësh i dha shëndetin e tij. Dhe kur erdhi në vete, e kuptoi që ishte bërë myslyman, dhe se në kokë kishte të veshur një çallmë të bardhë. Menjëherë e hedh në tokë dhe fillon të bërtasë me zë të fortë dhe me guxim në mes të myslymanëve se, ishte dhe do të jetë gjithmonë i krishter.
Myslymanët sapo e panë që u pendua, u hodhën mbi të dhe duke e rrahur e çuan tek kadiu. Kadiu u përpoq me ngatërresa të ndryshme, herë lajkatare e herë ngacmuese, ta bënte të mohonte besimin e krishterë. Por Martiri nuk i llogariste ato dhe i patundur tha me guxim se nuk e mohon Zotin Jisu Krisht, Perëndinë e vërtetë, por e beson dhe i falet Atij si krijues dhe shpëtimtar të tij, ndërsa besimi tek Allahu nuk i nevojitet. Kur kadiu dëgjoi këto gjëra, urdhëroi që Martirit t’i pritej koka.
Por myslymanët nuk e dëgjuan dhe sapo dolën jashtë prej gjykatës, u hodhën mbi të siç judenjtë e vjetër u hodhën mbi martirin e parë Stefan, dhe ca me drunj, ca me shpata dhe të tjerë me thika e shtypën trupin e Martirit deri sa e bënë copa−copa të vogla.
Kështu më 1 Shkurt 1655 mbaroi Anastasi i bekuar dhe mori kurorën e dëshmorit dhe tani ngazëllohet në vendin e Martirëve në lavdinë e Perëndisë Triadik.