LUTJA E PËRBASHKËT NË TRADITËN PATRISTIKE DHE ORTODOKSE!
Nga: Çenkuela Selenica
1. Rëndësia e lutjes së përbashkët
Në Ortodoksi, lutja e përbashkët nuk është thjesht rit, ajo është thelbi i bashkimit shpirtëror.Lutjet liturgjike kërkojnë nga Zoti atë që Ai tashmë dëshiron, pra bashkim, falje dhe shpëtim. Prandaj, ato më shumë na transformojnë se sa ndërhyjnë në vullnetin hyjnor.
Kjo përputhet me qëllimin e lutjes komunitare: të gjithë së bashku, me mendje dhe zemër, të afrohemi në një marrëdhënie më të thellë me Zotin.
2. Bashkë-lutja si pjesë e Liturgjisë së Shenjtë
Liturgjia Hyjnore është veprimi i përbashkët i Kishës, një grumbullim i zgjedhur i popullit, engjëjve dhe i shenjtorëve për të falënderuar dhe për të marrë pjesë në Paqen e Shenjtë të Eukaristisë.
Pra, lutja e përbashkët nuk është një çast individual por bashkësi me të gjithë trupin shpirtëror të Kishës.
3. Lutja për shenjtorët, një formë e bashkimit shpirtëror
Tekstet patristike na ndihmojnë të kuptojmë se bashkësia e shpirtrave nuk kufizohet vetëm në fizik, por përfshin edhe shenjtorët në qiell.
Siç shkruan Origjeni: “Kemi për detyrë të kujtojmë njëri-tjetrin në paqe, edhe kur njëri prej nesh largohet, dashuria dhe lutjet tona të ndalen në praninë e mëshirës së Atit!”
Klementi i Aleksandrisë, gjithashtu, shprehet:
“ Edhe kur lutemi vetëm, ne jemi me korin e shenjtorëve që qëndrojnë me ne!”
4. Lutjet si përgatitje për bashkim me Zotin (Theosis)
Në traditën patristike, qëllimi thelbësor i lutjes është theosis, bashkimi shpirtëror me Perëndinë. Lutja e përbashkët, veçanërisht në liturgji, është mjet për t’u përvetësuar gradualisht vullneti hyjnor e për të na formuar që të jemi njerëz në Zotin, në përputhje me natyrën tonë të shëruar!
5. Jetë shpirtërore dhe hesychasm
Mendimi patristik, posaçërisht përmes praktikave të hesychasm, promovon lutjen me vëmendje, që ebashkon mendjen me zemrën dhe e thellon bashkimin me Zotin. Në një kontekst komunitar, kjo vëmendje kontribuon në një përvojë të përbashkët të pranisë hyjnore.
6. Shenjtorë të Kishës mbi lutjen e përbashkët!
Shën Joan Krisostomi
“Lutja është më e fuqishme se gjithçka në botë.”
Një thirrje për të ruajtur qëndrueshmërinë në lutje, pasi ajo mbart një fuqi shpirtërore që tejkalon çdo gjë të dukshme.
Shën Joani nxit besimtarët t’i mbajnë lutjet e tyre konsistente dhe të fuqishme, duke pasur besim se ato janë më tepër se fjalë, janë akt i transformimit shpirtëror.
“ Lutja duhet të jetë mjeti me të cilin, në çdo kohë, marrë gjithçka që kam nevojë; ajo të bëhet strehë e përditshme, ngushëllim, gëzim, burim i gëzimit të pasur e të pashtershëm. ”
Një kujtesë e fuqishme për vazhdimësinë dhe fuqinë shpirtërore të lutjes.
Shën Serafimi i Sarovit
Një udhëzim frymëzues për praktikën e lutjes së vazhdueshme:
“ Fillimisht duhet vetëdije me mendje dhe me çdo fjalë; më pas, kur Zoti të ngrohi zemrën dhe të bashkohet në një shpirt me ty, atëherë kjo lutje do të rrjedhë pa pushim brenda teje dhe do të të gëzojë dhe ushqejë ngadalë. ”
Shën Serafimi tregon sesi lutja, duke filluar me vetëdije, me durim e përkushtim, mund të bëhet një rrjedhë e vazhdueshme e veprimit hyjnor brenda nesh, edhe në përbashkësi me të tjerët.
Të dy këta mjeshtra shpirtërorë, nxisin një përqendrim brendësor me vetëdije dhe vazhdimësi në lutje, cilësi që forcojnë jo vetëm marrëdhënien personale me Zotin, por edhe thellësinë e bashkimit shpirtëror kur lutemi së bashku si komunitet.
Shën Vasili i Madh
“Lutja është një kërkesë për atë që është e mirë, ofruar nga të devotshmit ndaj Zotit. Por nuk kufizojmë këtë kërkesë vetëm te fjalët... Lutja evazhdueshme nuk është thjesht të thuash fjalë, por të bashkosh vetveten me Zotin përmes gjithë mënyrës tënde të jetesës, në mënyrë që jeta jote të bëhet një lutje e pandërprerë dhe e vazhdueshme.”
Ky citat thekson integrimin e lutjes në çdo aspekt të jetës, duke e bërë atë një gjendje të vazhdueshme shpirtërore.
Shën Vasili i Madh (më tej)
“ Mos u tërhiq nga vendi ku jeton për hir të të afërmve; sepse nëse tërhiqesh nga vendi yt, mund të largohesh edhe nga mënyra jote e jetesës... ne nuk mund të besojmë më se mund t’a kalojmë çdo sfidë vetëm; ne kemi nevojë për ndihmën e çdo vëllai, siç një dorë ka nevojë për tjetrën.”
Ky fragment nënvizon rëndësinë e mbështetjes shpirtërore dhe bashkimit të vëllezërve në luftën shpirtërore.
Shën Ignati i Antiokisë
“Lutja juaj të jetë e përbashkët.”
Një thirrje e qartë për bashkësi lutjeje, duke pasur fuqi më të madhe përtej përpjekjeve individuale.
“ Kur grumbulloheni shpesh së bashku, fuqitë e Satanait thyhen. ”
Ky mesazh thekson fuqinë që ka bashkimi shpirtëror në luftën kundër së keqes!