Lutja,frymëmarrja e shpirtit!
Përgatiti: Çenkuela Selenica
Në traditën e pasur shpirtërore të Kishës Ortodokse, lutja ka një vend të pazëvendësueshëm. Ajo nuk është thjesht një praktikë fetare apo një akt formal, por është një lidhje e drejtpërdrejtë dhe e gjallë me Perëndinë, një komunikim i brendshëm, një marrëdhënie që thellohet me çdo fjalë dhe me çdo moment të shpirtit tonë. Lutja është më shumë sesa thjesht kërkesa për diçka, ajo është një përkushtim dhe një mundësi për të ngritur zemrën dhe mendjen tonë drejt Perëndisë.
Në thelbin e saj, lutja është një veprim i dashurisë dhe besimit. Kjo është pikërisht ajo që na mësojnë shenjtorët me jetët e tyre të përkushtuara dhe të mbushura me lutje të vazhdueshme. Ata na japin shembuj të gjallë se si lutja mund të na transformojë dhe të na afrojë më shumë me Zotin.
Shenjtorët dhe mësimi i lutjes
Shenjtëria e lutjes pasqyrohet në jetën dhe mësimet e shenjtorëve të Kishës.
Shën Grigor Teologu, një nga etërit e mëdhenj të Kishës, shkruan:
“Lutja është më e rëndësishmja nga të gjitha veprat tona, sepse ajo na lidh me Burimin e jetës.”
Ai besonte se lutja është një akt i shenjtë që na mbush me forcë dhe dritë, që na jep mundësinë për të komunikuar me Perëndinë dhe për të shprehur në mënyrë të drejtpërdrejtë besimin dhe adhurimin tonë ndaj Tij. Lutja, sipas tij, është një lëvizje e shpirtit që e shpërfaq thelbin e njeriut dhe e hap zemrën për t’u mbushur me hirin e Shpirtit të Shenjtë.
Një tjetër shenjtor i njohur i Kishës sonë, Shën Serafimi i Sarovit, i cili kaloi një jetë të plotë në lutje dhe asketizëm, theksonte se lutja është fuqia që sjell paqe. Ai thoshte:
“Fito paqe në shpirtin tënd dhe mijëra rreth teje do të shpëtohen.”
Për Shën Serafimin, lutja ishte rruga për të arritur paqen e brendshme, një paqe që nuk varet nga rrethanat e jashtme, por nga lidhja e thellë me Perëndinë. Ky është një mësim që ka frymëzuar shumë besimtarë në shekuj – se vetëm në lutje mund të gjejmë paqen që kërkojmë.
Shën Joan Gojëarti, një tjetër shenjtor i madh i Kishës, na mëson se lutja është një ushqim shpirtëror. Ai shkruante:
“Lutja është një forcë që na ndihmon të kalojmë çdo vuajtje, sepse ajo është lidhja me burimin e të gjitha bekimeve, me Perëndinë.”
Për të, lutja është ajo që na mbush me fuqi dhe na ndihmon të përballojmë sfidat e jetës. Lutja, thotë ai, është e nevojshme për çdo moment të jetës tonë, dhe ajo është gjithmonë një mundësi për të gjetur paqe dhe për të marrë udhëzim nga Zoti.
Shën Joan Gojëarti gjithashtu shkruante : “Asgjë nuk është më e fortë se lutja; ajo është një pasuri e pashtershme, një spirancë në mes të dallgëve të jetës.”
Ai na mëson se lutja duhet të jetë e pandërprerë, siç thotë edhe Apostulli: “Lutuni pa pushuar” (1 Selanikasve 5:17).
Po ashtu, Shën Siluani i Athosit theksonte se lutja është udhërrëfimi për shpëtimin e shpirtit. Ai shpesh theksonte se lutja është mënyra për të përjetuar praninë e Shpirtit të Shenjtë dhe për të qëndruar të lidhur me Zotin, pavarësisht nga ngarkesat dhe mundimet e jetës. Ai shkruante:
“Qëndro në mendjen tënde në ferr, por mos u dëshpëro.”
Ky është një mesazh i fuqishëm që tregon se edhe në momentet më të errëta të jetës, lutja mund të na ndihmojë të ruajmë lidhjen me Perëndinë dhe të mos humbasim shpresën.
Shën Grigor Teologu e përshkruan lutjen si një përqafim shpirtëror me Perëndinë.
Lutja në jetën tonë të përditshme
Përveçse për shenjtorët, lutja është një detyrë dhe një dhuratë për çdo besimtar. Ajo është rruga për të qenë gjithmonë pranë Perëndisë, për të kërkuar hirin dhe mëshirën e Tij, dhe për të shprehur falënderimet dhe pendesën tonë. Lutja është një mundësi për t’iu drejtuar Zotit jo vetëm për nevojat tona personale, por edhe për të lutur për të tjerët, për familjen, për miqtë, dhe për mbarë botën.
Lutja nuk është një akt mekanik, por një mënyrë jetese, një mundësi për të ndryshuar shpirtin dhe zemrën. Një lutje e sinqertë mund të jetë aq e thjeshtë sa një thirrje nga zemra: “Zot, mëshiromë!” ose një psalm i thënë me përulësi. Çdo moment lutjeje është një mundësi për të qenë më të afërt me Zotin dhe për të shpëtuar shpirtin tonë.
Lutja është gjithashtu një mundësi për të përjetuar bekimin dhe hirin e Perëndisë në jetën tonë. Ajo është një rrugë për të shpëtuar nga sprovimet dhe për të fituar paqe shpirtërore, që është një nga dhuratat më të mëdha që mund të marrim.
Në Shkrimin e Shenjtë, lutja është një fjalë që përsëritet shpesh. Apostulli Jakov shkruan:
“Afrohuni
te Perëndia dhe Ai do të afrohet te ju.”
(Jakovi 4:8).
Ky citim tregon se lutja është një thirrje për të afruar Perëndinë në jetën tonë. Kur ne bëjmë një hap drejt Tij, Ai bëhet gjithmonë më i pranishëm dhe më i dukshëm në jetët tona. Lutja është mundësia që na ofron Perëndia për të krijuar një marrëdhënie të ngushtë dhe të drejtpërdrejtë me Të.
Në këtë mënyrë, lutja është një praktikë që shkon përtej fjalëve të thjeshta, ajo është një rrugë për shpëtim, një mundësi për të krijuar një lidhje të fortë me Perëndinë, dhe një mënyrë për të përjetuar paqe dhe hirin e Tij.
Lutja nuk është vetëm për murgjërit apo asketët, ajo është thirrje për çdo të krishterë, në çdo moment të jetës. Edhe një lutje e thjeshtë: “Zot, mëshiromë!” kur del nga zemra, ka fuqi më të madhe se mijëra fjalë.
Të lutemi në mëngjes e mbrëmje, në gëzim dhe në vuajtje, për veten dhe për të tjerët. Të mos harrojmë se në çdo lutje të sinqertë, Zoti na dëgjon dhe na afron me Veten e Tij.
Të lutemi për njëri-tjetrin dhe për mbarë botën, sepse lutja është ajo që mund të sjellë dritë në errësirën e botës dhe të shpëtojë shpirtin tonë.