Dashuria,përsosmëri shpirtërore!
Dashuria si Përsosmëri Shpirtërore
Shën Joan Krisostomi thotë se dashuria është themeli i jetës së krishterë. Pa të, çdo vepër, pavarësisht sa e bukur mund të duket, është e kotë. Dashuria është ajo që na lidh me Zotin dhe me të tjerët. Kjo thënie është thelbësore për çdo besimtar që dëshiron të rritet në besim dhe të shprehë dashurinë e Perëndisë në botë.
“Dashuria është arma më e fuqishme. Ajo lidh Perëndinë me njeriun, dhe na bën bij të Tij.”
Kjo thënie e Shën Joan Krisostomit e pasqyron kuptimin e thellë që dashuria nuk është vetëm një ndjenjë, por një forcë shpirtërore që ndihmon në bashkimin me Perëndinë dhe në shërimin e marrëdhënieve tona me të tjerët.
Dashuria si Pasqyrë e Zotit në Zemrën e Njeriut
Shën Siluani i Athosit ka një kuptim të thellë të dashurisë që kalon nëpërmjet vuajtjes dhe faljes, duke theksuar se dashuria është e nevojshme për të pasur një marrëdhënie të vërtetë me Zotin.
“Mbaje mend se Zoti është dashuri. Nëse ndien urrejtje ndaj ndokujt, kjo do të thotë se Zoti nuk banon në ty.”
Ky është një kujtim i fuqishëm që na thotë se për të pasur dashuri të vërtetë dhe për të qenë në lidhje me Perëndinë, ne duhet të mbajmë zemrën tonë të pastër dhe të zbrazur nga urrejtja.Dashuria ndaj të tjerëve është një reflektim i pranisë së Perëndisë në zemrat tona.
Dashuria si Vetëflijim dhe Shërim
Shën Paisi i Athosit thekson se dashuria nuk është vetëm një ndjenjë, por një angazhim i thellë për të jetuar për të tjerët dhe për të dhënë vetveten për ata që kanë nevojë.
“Dashuria e vërtetë është kur e ndien dhimbjen e tjetrit si dhimbjen tënde.”
Kjo thënie thekson self-sacrifice (vetëflijimin), që është një nga karakteristikat më të theksuara të dashurisë Kristiane. Kur jetojmë dashurinë si një dhuratë të pakushtëzuar për të tjerët, atëherë ne bëhemi imazhe të dashurisë së Perëndisë që është pa kushte dhe e përjetëshme.
Dashuria si Forcë Shpirtërore Transformuese
Shën Isaku i Sirisë e lidh dashurinë me një shpirt të pastër dhe një lidhje të ngushtë me Perëndinë. Ai thotë që dashuria është forca që transformon zemrën dhe jetën shpirtërore.
“Kjo është shenja e pastërtisë së shpirtit: kur sheh gjithë njerëzit si të mirë dhe nuk e dallon të ligun nga i drejti.”
Ky është një mësim i thellë mbi dashurinë dhe paqen shpirtërore. Për të dashur ashtu si Krishti, duhet të heqim çdo formë dallimi dhe të duam të gjithë, duke parë më shumë mirësinë dhe mundësinë e shenjtërimit tek tjetri se sa gabimet e tij.
Dashuria si Pasqyrë e Fuqisë Shpirtërore të Krishtit
Shën Grigor Theologu flet për dashurinë si pasqyrën e bashkimit me Krishtin dhe si formën më të lartë të shpëtimit.
“Asgjë nuk na afron më shumë me Perëndinë sesa dashuria e pastër ndaj njeriut.”
Ky mendim pasqyron thelbin e mësimit të Krishtit, që është dashuria ndaj të gjithëve, dhe se kjo dashuri është ajo që na çon më pranë Perëndisë. Dashuria për të tjerët është, në fund të fundit, dashuri për Perëndinë.
Dashuria si Mbështetje për Rritjen Shpirtërore
Shën Nektari i Egjinës e lidh dashurinë me zhvillimin e natyrës shpirtërore dhe përparimin në besim.
“Dashuria është vula e përsosmërisë shpirtërore. Kush do me të vërtetë, e ka gjetur Perëndinë, sepse Perëndia është Dashuri.”
Në këtë thënie, Shën Nektari na fton të kuptojmë se dashuria është kyç për të arritur përsosmërinë shpirtërore dhe të jetojmë një jetë të plotë me Perëndinë. Dashuria është gjithashtu një shenjë e vërtetë e njohjes dhe bashkimit me Perëndinë.
Dashuria si Vlera e Gjithëpërfshirjes
Në fund, Shën Makar i Madh na kujton se dashuria është më e fuqishme se çdo ligj apo rregull dhe është forca që bashkon gjithçka.
“Zemra që është plotë me dashuri për të gjithë është banesë e Perëndisë. Ai që e do të afërmin, ka Zotin në zemrën e tij.”
Ky është një mësim i fuqishëm për çdo besimtar. Dashuria për të afërmin është një shenjë e pasurimit shpirtëror dhe e pranisë së Perëndisë në jetën tonë.
Përfundim
Dashuria, në mësimet e Kishës Ortodokse, nuk është vetëm një ndjenjë, por një forcë shpirtërore që na bashkon me Zotin dhe me të tjerët. Dashuria është thelbi i jetës së krishterë, dhe ajo është ajo që na udhëzon në çdo veprim të përditshëm, në çdo akt të faljes dhe të shërimit. Ajo është çelësi i jetës shpirtërore dhe shprehja më e lartë e Imazhit të Perëndisë në ne!