Krishlindjet kur festohen pa Krishtin, janë festë pagane !
Dt 25/12/2015
Botuar dhe publikuar në Gazetën Shqiptare & Tirana Observer
Shkrim i përgatitur nga Miron Çako, përgjegjësi i Zyrës së Katekizmit në KOASH
Më 25 dhjetor shumica e të krishterëve në të gjithë botën festojnë lindjen si Perëndi-Njeri të Jisu Krishtit nga Virgjëresha Mari në Bethlehem të Judesë.
Kjo festë e krishterë që vjen e dyta mbas Pashkës (Ngjalljes së Krishtit) është
festuar nga të krishterët që në shekujt e parë të krishtërimit në Perandorinë
Romake. Kjo festë festohej së bashku me adhurimin e magëve dhe pagëzimin e
Zotit (6 janar) si një Theofani (shfaqje e perëndishme e Jisu Krishtit në
botë). Krishtlindja filloi të festohej në 25 dhjetor në shekullin e IV p.K. Kisha
e krishterë në urtësinë e saj vendosi në këtë ditë të festohej Krishtlindja për
të kundërbalancuar festivalin pagan të diellit të pamposhtur që e festonin
paganët në Romën e lashtë dhe në të gjithë Perandorinë. Kjo festë pagane kishte
lidhje me solticin e dimrit ku nata bëhej e barabartë me ditën dhe dita
fillonte t’i merrte natës.Soltici dimëror ndodh rreth 21 dhjetorit dhe paganët
festonin nga data 21 deri në datën 25 që ishte kulmi i festës së tyre. Festa
shoqërohej me shërbesa okulte ndaj diellit me argëtime, dehje deri në orgji. Në
kohën e Perandorit Aurel 275 pr.Kr. kulti i diellit u rivendos në pozitën më të
lartë të fesë pagane. Aureli e shpalli diellin zot të quajtur “Deus Sol
Inviktus” d.m.th. (Perëndinë zyrtare të Perandorisë Romake). Ai ndërtoi një
tempull të shkëlqyer të diellit të pa mposhtur në Romë dhe vendosi festimin e lindjes
së diellit (natyralis soli invikti ) më 25 dhjetor. Kisha e krishterë e mori
këtë vendim që Krishtlindja të festohej më 25 dhjetor për ndriçimin e paganëve
të errësuar nga padija ,që i çonte në idhujtari duke adhuruar si zota fenomene
natyrale dhe trupat qiellor si diellin, hënën dhe yjet. Kisha ju tha paganëve
që ju duhet të adhuroni, Krijuesin e Gjithësisë, Fjalën dhe Birin e vetëmlindur
të Perëndisë me anë të cilit u bënë të gjitha të dukurat dhe të padukurat, i
Cili për shpëtimin tonë zbriti prej qiejve u bë njeri prej Shpirtit të Shenjte
dhe virgjëreshës Mari. Jisu Krishti tha për veten e tij: “Unë jam drita e
botës,kush më ndjek nuk do të ecë në errësirë po do të ketë dritën e jetës” (Joani
8.12). Kisha ia arriti me këtë mënyrë t’i ndriçojë dhe t’i bindë paganët që ata
të mos vazhdonin të adhuronin diellin si mbajtës dhe gjallërues të jetës por
Jisu Krishtin Zotin Njeri dhe Shpëtimtarin e gjithë njerëzve. Me
urdhër të perandorit romak Justinian (527-656), kjo ditë u pranua si një festë
zyrtare e perandorisë. Kalendari i shumë vendeve që pranuan krishtërimin i
llogarisin ditët e epokës së re të njerëzimit me lindjen e Krishtit dhe sot
kalendari diellor daton më 25 dhjetor 2015 mbas Krishtit dhe kështu do të
vazhdojë deri në ditët e fundit të botës, ku përsëri Jisu Krishti do të shfaqet
për herë të dytë në botë jo më si një fëmijë por si një Mbret i
Gjithëpushtetshëm për të gjykuar gjithësecilin sipas veprave që ka bërë dhe për
të inauguruar ditën pa kohë që nuk perëndon, jetën e përjetshme ku nuk do të
ketë më diell, se Ai vetë do jetë Drita e botës, këtë besojnë dhe presin të
krishterët. Krishlindjet kremtohen në mëngjes herët kur shfaqet ylli i
mëngjesit (Afërdita ) që lajmëron lindjen e diellit. Ky fenomen natyror i
përditshëm bëhet një simbol i Krishtlindjes sepse edhe kur u lind Krishti në
Bethlehem të Judesë, një yll u shfaq në zonën zotiake të Babilonisë dhe i
drejtoi magët astrologë (adhuruesit e yjeve) që përfaqësojnë kombet, drejt
Palestinës vendi ku lindi Krishti si Zot dhe mbret. Edhe ata kur e panë iu
falën dhe i ofruan dhurata për mbretin (ar, temjan dhe miro). Prandaj dhe
Krishtlindja quhet festa e dritave dhe ka traditë ndarjen e dhuratave midis
njerëzve. Por dritat artificiale që na ndriçojnë kudo dhe gati na verbojnë për
të mos parë kuptimin e vërtetë të Krishtlindjes, në këtë shoqëri konsumi duke
pritur dhurata nga Babo Natale një plak me origjinë pagane skandinave,një
shaman magjistar apo Santa Klaus një shenjt i shpërfytyruar sipas lakmisë së
njerëzve i shoqëruar nga elfët krijesa mitologjike, rrezikojnë ta shndërojnë
Krishtlindjen në një festë pagane dhe në një rikthim të adhurimit të yllit
(pendalfa) simboli diellit, i pemës së Vitit të Ri një idhull pagan, romak,
skandinav dhe i çdo kënaqësie gastronomike dhe përmbushje të instiktit mishor
deri në atë të shtazës me slloganin “të hamë dhe të pimë se nesër do të
vdesim”.Vetë bestytnitë që i krijojnë njerëzit dhe më pas rrotullohen si
satelitë të pa logjikë rreth tyre, tregojnë se Krishtlindja për shumë është një
festë pa kuptim deri në marrëzi, p.sh. njerëzit janë të fiksuar te ngjyra e
kuqe me të cilën bëjnë arredimin e shtëpive, dyqaneve, stolisin dhuratat,
preferojnë rrobat me këtë ngjyrë, duke menduar se ngjyra e kuqe sjell fat,
mbarësi dhe dashuri në jetë. Vërtet ngjyra e kuqe ka simbolikën e vet dhe në
lidhje me Krishtin tregon Perëndinë që është zjarr dhe dritë, por kur ky simbol
është i ndarë nga Krishti është i pakuptimtë, një bestytni dhe një simbol
erotik. Po ashtu mund të flasim, për fiksimet që kanë njerëzit në lidhje me
gastronominë, për ushqimet e veçanta të festës duke u përpjekur me të gjitha
mënyrat përtej dhe mundësive, që në tavolinën e shtruar mos të mungojë asnjë
lloj ushqimi tradicional. Kur kjo bëhet qëllim në vetvete atëherë Krishtlindja
kthehet në një festë për barkollogjinë ashtu siç thuhet, në Shkrimin e Shenjtë:
“Perëndia i tyre është barku i tyre”(Fil. 3:19). Mos të përmendim argëtimet pa
moral në party të organizuar me dixhei….ku alkoli,droga, striptizmi, seksi janë
të përligjura se eshtë natë e Krishtlindjes. O brez i pa besë dhe imoral
ç’lidhje keni ju me ditëlindjen time thëret Krishti, largohuni prej meje të
mallkuar nuk ju njoh. Por paradokset më të mëdha janë ato në lidhje me dhuratat
që njerëzit i ndajnë njëri-tjetrit në këtë festë, me shumë krenari, egoizëm,
hipokrizi, interes dhe cinizëm. Dëgjojmë për dhurata me çmime marramendëse që
të pasurit i bëjnë vetes dhe njëri-tjetrit duke uruar Merry Christmas. Në rrjetet sociale lexojmë se
një çift europian, i pasur, për këtë Krishtlindje shpenzoi për dhuratat e dy
binjakëve të tyre 10 muajsh 25 mijë paund duke iu blerë fëmijëve byzylykë të
artë me gurë diamanti me vlerë 2200 paund secili, pavarësisht se fëmijët e tyre
nuk kuptojnë asgjë nga dhuratat dhe festat. Ose për të tjera dhurata
psh.biskota për Krishtlindje me diamante me një çmim marramendës ku zerot janë
pa fund.
Por çfarë lidhje ka Krishtlindja që do të thotë lindje e Krishtit me të tilla
veprime që janë në antitezë të theksuar me mësimet e Atij që lindi në varfëri
ekstreme në shpellë dhe jetoi si i varfër dhe i lumëroi të varfërit duke thënë:
“lum të varfërit në frymë sepse e tyre është Mbretëria e qiejve” (Math. 5:3)
kurse për të pasurit tha: “Më lehtë hyn deveja në vrimë të gjilpërës se sa i
pasuri në Mbretërinë e Zotit” (Mk. 10:25). Nevojat imediate të njerëzve që
vuajnë nga uria, etja duke jetuar në minimumin e jetesës, në ankthin për të
nesërmen deri në vdekje mizore janë një akuzë që gërthet për këtë padrejtësi
klasore, deri kur o Zot? Nga evidencat e FAO-s rezulton se mbi bazën e vlerësimeve
nga viti 90 deri më sot janë 870 milionë njerëz të kequshqyer. Sot për sot
rreth 200 milionë fëmijë nën 5 vjeç vuajnë nga kequshqyerja, emergjenca
humanitare që janë përgjegjëse për vdekjen foshnjore të çdo një fëmije në tre.
Çdo vit 6.9 milionë fëmijë vdesin para se të mbushin 5 vjeç nga sëmundjet e
parandalueshme dhe të kurueshme, diarreja dhe bronkoplomonia: 51 në çdo 1000
foshnje, 1 në çdo 5 sekonda, gati 19 mijë çdo ditë. Në këtë numër të frikshëm
nuk llogarisim mijëra fëmijë që vriten çdo ditë me anë të abortit 125 000
fëmijë në ditë sepse prindërit nuk dëshirojnë në egoizmin e tyre që ata të
vijnë në jetë ose kur nuk kanë mundësi t’i rrisin për shkak të varfërisë
ekstreme.
99% e këtyre të vdekurve janë nga vendet në zhvillim dhe më shumë se një fëmijë
në tre vdes nga kequshqyerja. Por në të njëjtën kohë 1/3 e ushqimit, 1.3
miliardë tonelata çohen dëm çdo vit. Vlera ekonomike e mbeturinave botërore të
ushqimeve është vlerësuar më mijëra, miliardë dollarë në vit. Këtu futen edhe
shpenzimet për festën e Krishtlindjes. Në Europë përfundojnë në plehra 89
milionë tonelata produkte ushqimore që do të thotë një sasi e barabartë me 89
herë më shumë nga ajo e destinuar për ndihma ndërkombëtare.
Prandaj të festosh Krishtlindjen me këtë abuzim ose duke bërë shpenzime
marramendëse për zbukurimin e shtëpive me aksesorët e Krishtlindjes që
gjithmonë shtohen nga bizneset fitimprurëse është një kundërshtim i hapur i
asaj që tha dhe bëri Krishti. Tregohet njëherë se Krishti fëmijë shkoi në një
lagje të pasurish të zbukuruar me drita me një ambjent shumë festiv,trokiti në
shumë dyer, herë u paraqit si lypës i uritur,herë si I zhveshur,herë si i pa
strehë po në të gjitha rastet nga dyert e mbyllura u dëgjua një zë “sot është
Krishtlindje nuk ka vend për ty” është e njëjta përgjigje që ia dhanë judenjtë
2015 vjet më parë në Betlehem të Judesë, “nuk ka vend për ju në han” dhe Ai u
detyrua të lindë nga nëna e tij, në një shpellë i rrethuar nga kafshët që e
ngrohnin me frymën e tyre. Dhe judenjtë e sotshëm jomikpritës janë ata të
krishterë që e festojnë Krishtlindjen pa Krishtin dhe nuk bëjnë vend për Të në
zemrën e tyre dhe përveç judenjve Krishti përballoi që në foshnjëri një armik
të pushtetshëm Herodin i cili kërkonte ta vriste Atë. Herodët e sotshëm janë
ata njerëz të pushtetshëm që nuk besojnë në Krishtin dhe i shkelin porositë e
Perëndisë haptazi, jetojnë vetëm për vete, për karrierën, pushtetin, për
kënaqësitë e tyre të pamoralshme dhe e shohin Krishtlindjen si një mundësi për
mëkat dhe ndajnë dhurata njëri-tjetrit me hipokrizi dhe interes, duke përdorur
pushtetin e kësaj bote për të vrarë të vërtetën dhe dashurinë që është e
mishëruar në vetë Krishtin dhe besnikët e Tij. Por çudia më e madhe është se
edhe pse shumë shpenzime marramendëse bëhen për këtë festë dhe shumë dhurata
ndahen midis njerëzve,por pak ose aspak nga kjo kategori njerëzish mendojnë për
dhuratën që duhet t’i bëjnë Atij që ka ditëlindjen. Mendoni sikur ju të keni
ditëlindjen dhe të ftuarit tuaj i ndajnë dhurata njëri-tjetrit por ty nuk të
dhurojnë asgjë. Do të ishte i përligjur ky veprim fyes? Patjetër që jo. Prandaj
dhe çdo shpenzim dhe dhuratë që bëhet për Krishtlindje duke anashkaluar
Krishtin është një shpenzim i kotë. Dikush mund të interesohet dhe të thotë
“Çfarë dhurate kërkon Krishti që unë t’ia ofroj?” Normalisht Ai nuk mund të
tërhiqet nga dhuratat tona njerëzore që janë mall konsumi, por Ai e pranon një
dhuratè madje e kërkon vetë, për këtë na ndihmon Shën Jeronimi i shekullit IV,
i cili na tregon se kur ishte duke u lutur një natë Krishtlindjeje në shpellën
e Betlehemit i shfaqet Zoti fëmijë dhe i thotë: “Çfarë dhurate do më bësh
Jeronim për ditëlindjen time?” Jeronimi u zu ngushtë dhe nuk dinte ç’ti thoshte
dhe i tha: “O Zot nuk di, nuk kam asgjë” por Krishti i tha, “ke Jeronim dhe i
dua të m’i japësh, janë mëkatet e tua, dua pendimin dhe rrëfimin tënd të
sinqertë”. Kjo është dhurata që ne mund t’i bëjmë Krishtit, të gjithë si njerëz
të pasur dhe të varfër sepse të gjithë jemi mëkatarë dhe kemi nevojë për
mëshirën e Zotit, për faljen e Tij. Për këtë arsye Biri i Zotit bëhet Bir
njeriu që në natyrën e Tij njerëzore të marrë mbi vete mëkatet e gjithë
njerëzimit dhe t’i shlyejë me sakrificën në kryq sepse “kaq shumë e deshi Zoti
botën sa dha Birin e tij që kushdo që të besojë tek Ai të mos humbas por të
ketë jetë të përjetëshme” (Jn. 3:16). Por Krishti në përulësinë e Tij pranon dhe
dhurata materiale që ne ia ofrojmë Atij kur na shfaqet i uritur, i etur, i
zhveshur,i sëmurë, i burgosur sepse Ai vetë tha: “pata uri e më dhatë të ha,
patja etje e më dhatë të pi, i huaj isha e më morët në shtëpi, i zhveshur e më
veshët, u sëmura dhe erdhët të më shihni, isha në burg dhe erdhët tek Unë”
(Math. 25:35) dhe me të vërtetë po ju them juve gjithë sa i bëtë njërit prej
këtyre vëllezërve të mi më të vegjël ma keni bërë Mua” (25:40)
Normalisht çdokush është i lirë të veprojë dhe t’i shpenzojë paratë e tij si të
dojë, por kur festojmë Krishtlindjen pa Krishtin ajo është thjesht një festë
pagane, që na kthen prapa në kohën e padijes ku njerëzit adhuronin trupat qiellorë
dhe fenomene natyrale si zota dhe përmbushnin kënaqësitë e tyre instiktive.
Mendoj se kjo gjendje nuk mund të quhet modernizëm dhe risi por primitivizëm
dhe paganizëm.
Gëzuar Krishtlindjet me dhe në Krishtin.
