Shën Efrosin kuzhinieri : 11 shtator
Në një moshë të pjekur Oshënar Efrosini braktisi
botën dhe hyri në një shoqëri murgjërore, ku u qeth murg. I përbuzur nga
bashkëmurgjit e tij për shkak të mos arsimimit të tij dhe për shkak të
thjeshtësisë së tij, ndoqi përulësinë e Krishtit dhe ju shërbeu atyre në
shërbimin e kuzhinerit. Gjithnjë i mbytur në thëngjij e hi, të gjithë talleshin
me të. Por, i lumuri me trimëri zemre i duronte poshtërimet dhe në fshehtësi
kalonte stadin e vyrtyteve, duke i shpëtuar vëmendjes së njerëzve.
Në atë manastir ishte edhe një prift i vyrtytshëm, i cili për tre vite me kreshmë dhe lutje, luste Perëndinë që t’i tregonte të mirat, “këto Perëndia i bëri gati për ata që e duan atë” (1Kor. 2.9). Një natë ndërsa ishte duke fjetur, mendja e tij shkoi në parajsë, një një kopësht aromantik të mbushur plotë me pemë të ndryshme, lule të lezetshme dhe ujëra të rrjedhshëm të pastër, që gjuha njerëzore nuk mund t'i përshkruajë. Ndërsa po meditonte se e kujt mund të ishte ajo parajsë e mrekullueshme, sheh kuzhinierin e manastirit, Efrosinin, në mes të kopshtit, duke shijuar të mirat e papërshkrueshme. I shtangur e pyeti se si u gjend aty dhe nëse ky ishte vendi që Perëndia përgatit për të gjithë ata që e duan. Efrosini i tha: “Unë atë, siç ti e di, nuk di të shkruar dhe të lexoj, prej jush dëgjoj ato që thotë Apostulli. Por meqënëse ne kemi nxituar veten tonë, shikojmë vetëm një pjesë prej atyre që Perëndia ka përgatitur për gjithë ata që e duan, sepse njeriu që vesh mishin nuk mund të durojë të shikojë më tepër”. Prifti e pytei nëse kishte ardhur aty edhe herë të tjera dhe Efrosini ju përgjigj: “Me hirin e Perëndisë këtu qëndroj gjithmonë dhe jam rojtar i kopshtit”. Atëherë prifti i tregoi tre mollë të bukura dhe të mëdha dhe e pytei nëse kishte pushtet për t’ia dhënë. Efrosini i këputi menjëherë dhe ja vendosi në raso.
Në atë moment ra kambana për shërbesën e mëngjesores. Prifti, duke kërcyer nga shtrati i tij, mendoi se kishte parë ëndërr dhe u habit kur brenda rasos së tij gjeti tre frutat e parajsës. Në kishë pa Efrosinin që të qëndronte si gjithmonë në ndenjësen e tij. Duke rënë në këmbët e tij, ju lut që t’i thoshte se ku gjendej atë natë. “Aty isha atë”, ju përgjigj, “ku më gjete”. “Dhe çfarë më dhe, shërbëtor i Perëndisë? Më thuaj”, e pyeti përsëri prifti. “Tre mollë kërkove dhe t’i dhashë”, ju përgjigj me përulësi kuzhinieri. Prifti i bëri një metani dhe shkoi në vendin e tij. Pas përleshimit solli nga qelia e tij të tre mollët, jua tregoi vëllezërve dhe rrëfeu ato që i ndodhën gjatë natës. Ata u mrekulluan dhe lavdëruan Perëndinë. më pas i prenë pjesë pjesë dhe i vendosën në një disk. Të gjithë sa morën nga bekimi i kopshtit zotëror u shëruan nga çdo sëmundje.
Ndërsa Efrosini i lumur, në momentin kur murgjit dëgjonin me kujdes rrëfimin e priftit, hapi portën anësore të kishës dhe për t’ju shmangur lavdisë njerëzore u largua nga manastiri dhe nuk u duk më kurrë.