Shën Ilario, Episkop i Piktoneve
Shën Ilario ishte me origjinë nga Franca dhe lindi gjatë shekullit të katërt në qytetin Puatje. Prindërit e tij ishin idhujtarë, por ai u drejtua drejt Krishtit, u bë i krishter dhe më vonë u bë Episkop i vendlindjes së tij. Në vitin 356 u internua në Frigji nga perandori Konstant për mendimet dhe frymën e tij mbi besimin e drejtë. Në internim, ku qëndroi për katër vite, shkroi veprën e tij “Mbi Trininë”, dhe veprën “Mbi Sinodet”, të cilën e drejtoi për të krishterët e perëndimit, që t’i informonte rreth luftrave të Orthodhoksëve të Lindjes kundër Arianizmit.
Shenjti mori pjesë në Sinodin e Selefkisë së Izaurës në vitin 359, dhe ishte ndër Episkopët që u dërguan prej Sinodit të Kostandinopojës, me qëllim që të njoftonin Perandorin mbi vendimet e Sinodit. Shenjti kërkoi një audiencë të veçantë prej Perandorit, por nuk u pranua dhe u dëbua. U rikthye në Francë, ku filloi përpjekjet e tij kundër heretikëve dhe veprimtarinë për Orthodhoksinë. Në Sinodin e Parisit, që u bë në vitin 361, Shën Ilario arriti që të dënonte Arianët dhe krerët e tyre në Perëndim, Avksentin, Ursakion, Ualin dhe Saturninin dhe të njohë vlefshmërinë e vendimeve të Sinodit të parë Ekumenik. Nga Galia Shenjti shkoi në Itali, në vitin 364 drejtoi Sinodin e Mediolanos dhe luftoi kundër episkopit heretik të këtij qytetit, Avksentit.
Shën Ilario fjeti me paqe ndërmjet viteve 366-368.