Nga letra e Apostull Pavlit drejtuar Korintasve lexojmë :

" Edhe që të mos krenohem për zbulesat e shumta, m'u dha një gjemb në trup, një engjëll i Satanait, që të më bjerë me shuplaka, që të mos krenohem. Për këtë tri herë iu luta Zotit, që të largohet Satanai prej meje. Edhe më tha: Të mjafton hiri im; sepse fuqia ime në dobësi tregohet e përsosur. Me gëzim të madh pra do të mburrem më tepër për dobësitë e mia, që të rrijë tek unë fuqia e Krishtit. Prandaj unë kënaqem në dobësi, në fyerje, në nevoja, në përndjekje, në ngushtica për shkak të Krishtit, sepse, kur jam i dobët, atëherë jam i fortë.(2 Korinthianëve 12: 7-10).
* * * * *
Te perqendrohemi ne një mesazh të thellë shpirtëror nga Shën Pavli:

"Prandaj unë kënaqem në dobësi, në fyerje, në nevoja, në përndjekje, në ngushtica për shkak të Krishtit, sepse, kur jam i dobët, atëherë jam i fortë."
Kur e lexojmë këtë varg, mund të duket paradoksal: si mund të jemi të fortë kur jemi të dobët? Si mund të gjejmë kënaqësi në vështirësi? Por mesazhi i Pavlit na tregon një sekret: fuqia e vërtetë shpirtërore nuk vjen nga sukseset, por nga varësia jonë ndaj Zotit.

1. Dobësia nuk është fundi, por fillimi i fuqisë së Zotit

Shumë prej nesh shohin dobësinë si një pengesë, si një dështim. Por le të mendojmë për një histori të thjeshtë, psh : "një fidan i vogël që mbahet në shtëpi nuk përballet me erën, shiun apo diellin. Ai mund të mbijetojë, por kurrë nuk do të rritet në një pemë të fortë. Vetëm kur përballet me sfidat e natyrës, rrënjët e tij forcohen dhe trupi i tij ngrihet drejt qiellit".
Në të njëjtën mënyrë, Zoti përdor dobësitë dhe sfidat tona për të na forcuar shpirtërisht. Kur ndjejmë se nuk kemi më fuqi, Ai vepron përmes nesh dhe na tregon se forca nuk është vetëm në vetë-mjaftueshmëri, por në varësi nga Perëndia.

2. Vuajtjet dhe sfidat janë mundësi për rritje shpirtërore

Pavli flet për fyerje, nevoja, përndjekje, ngushtica. Këto janë gjërat që shumica prej nesh përjetojnë në jetën e përditshme. Por le të mendojmë për një shembull personal dhe që shumë e kanë eksperincë, psh : një student i cili dështoi në provim dhe ndihej i pafuqishëm, fillimisht ishte i dëshpëruar. Por falë këtij dështimi, ai mësoi durimin, disiplinën dhe gjeti mënyra të reja për të studiuar. Pas një kohe, ai arriti sukses që nuk do ta kishte pasur pa atë sfidë.
Kjo është mënyra sesi Perëndia punon në jetën tonë. Çdo ngushticë, çdo sfidë dhe çdo dhimbje mund të kthehet në një përvojë mësim dhe forcë shpirtërore. Përmes tyre, besimi ynë forcohet dhe shohim fuqinë e Zotit në veprim.

3. Kur jam i dobët, atëherë jam i fortë

Kjo është pika kryesore: forca e vërtetë nuk vjen nga ne, por nga Perëndia.
Le të marrim një shembull tjetër: një nënë që kujdeset për një fëmijë me nevoja të veçanta mund të ndihet e pafuqishme dhe e lodhur. Por ndërkohë që lutet dhe i dorëzohet Zotit, ajo gjen një forcë që nuk e kishte ditur se e posedonte. Ajo përballon çdo sfidë me dashuri dhe durim. Në këtë dobësi, fuqia e Zotit bëhet e dukshme.

Ky është mesazhi i Palit: fuqia shpirtërore shfaqet kur pranojmë se nuk mundemi vetë. Dobësia jonë është vendi ku Perëndia tregon fuqinë e Tij të pafund.

4. Si ta aplikojmë këtë në jetën tonë të përditshme

Prano dobësitë tuaja: Nuk ka turp të jesh i dobët. Pranimi i dobësive hap derën që Zoti të veprojë.
Shikoni sfidat si mundësi: Çdo vështirësi është një mundësi për të rritur besimin dhe për të ndjerë fuqinë e Zotit.
Lutuni dhe vareni nga Perëndia: Mos mbështeteni vetëm tek aftësitë tuaja; fuqia e vërtetë vjen nga Ai.
Gëzohuni edhe në sfida ashtu si Pavli, mësoni të kënaqeni jo vetëm në kohë të mira, por edhe kur përballeni me sfida.

5. Ilustrim i jetës reale

Le të mendojmë për një njeri që ka përjetuar një humbje të madhe, ndoshta humbjen e një të dashuri ose një sëmundje të rëndë. Në fillim ai mund të ndihej i pafuqishëm, i dëshpëruar dhe i vetmuar. Por ndërkohë që dorëzohej tek Zoti, filloi të ndiente paqen dhe forcën që vinte nga prania e Tij. Ai kuptoi se dobësia e tij nuk ishte fundi, por vendi ku fuqia e Zotit mund të shfaqej më qartë.

Përfundim:

Vëllezër e motra, mesazhi i sotëm është i qartë: fuqia e vërtetë shfaqet në dobësi. Kur ndjehemi të lodhur, të shqetësuar ose të pafuqishëm, Zoti është aty për të na mbajtur dhe për të punuar përmes nesh.
Pranojeni dobësinë tuaj, shikojeni si mundësi për të rritur besimin, dhe kujtojini vetes fjalët e Palit:
"Kur jam i dobët, atëherë jam i fortë."

Le të jemi besimtarë që nuk frikësohemi nga sfidat, por i shohim ato si vendet ku fuqia e Zotit bëhet e dukshme dhe e pafund. Në çdo moment të jetës sonë, dobësia jonë mund të kthehet në forcë të papërshkrueshme përmes Zotit ashtu si e përjetuan dhe e dëshmuan shenjtorët.

Shën Serafim i Sarovit

Përjetoi shumë vite të tëra të vetmisë dhe lutjes së thellë në pyll.
Pavarësisht izolimit dhe lodhjes fizike, ai u bë një mësues shpirtëror i madh dhe shpërndau paqe dhe gëzim shpirtëror.
Mesazhi i tij: fuqia shpirtërore vjen përmes përulësisë dhe dobësisë.

Shën Joan i Kronstadtit

Përjetoi vuajtje dhe sëmundje gjatë jetës së tij.
Edhe pse i dobët fizikisht, ai shërbeu të varfrit, sëmurët dhe të braktisurit, duke lënë një ndikim të madh shpirtëror në Kishën Ortodokse ruse.
Ai thoshte se ; dhimbja dhe dobësia janë vendi ku shpërthen fuqia e Zotit".

Shën Maria Egjiptiane

Fillimisht jetoi një jetë të keqe si prostitut por më pas u pendua plotësisht, duke u bërë murgeshë dhe duke jetuar 47 vjet në shkretëtirë në lutje dhe përulësi.
Dobësia dhe izolimi i saj fizik dhe shpirtëror u kthyen në një forcë shpirtërore të madhe, duke u bërë shembull i pendimit dhe përkushtimit.

Shën Joan Shkallës (John Climacus)

Jetoi në shkretëtirë dhe përjetoi vështirësi të mëdha trupore dhe shpirtërore.
Puna e tij më e njohur, “Shkallët e Parajses”, tregon se dobësia dhe lufta me vetveten janë rruga drejt fuqisë shpirtërore.